فکر اولیه بلوتوث در شرکت موبایل اریکسون در سال 1994 شکل گرفت . اریکسون در ان زمان در حال ساخت یک ارتباط رادیویی کم مصرف ، کم هزینه بین تلفن های همراه و یک گوشی بی سیم بود. کار مهندسی در سال 1995 شروع شد و فکر اولیه به فراتر از تلفنهای همراه توسعه یافت تا شامل همه انواع وسایل همراه شود . با هدف ساخت شبکه های شخصی کوچک pan از وسایل مختلف در طول این زمان ، اریکسون نام بلوتوث گرفت که یک پادشاده دانمارکی بود که بین سالهای 1940 و 1981 میلادی میزیست .شاه هارلد در دوره حکومت خود که یک وایکینگ بود به طور صلح آمیز دانمارک ، سوئد جنوبی و نروژ شمالی را متحد کرد . این کار به او شهرت یک پادشاه ماهر در ارتباط و مذاکره را در تاریخ داد.
برای اریکسون اسم بلوتوث برای فناوری داده شده که امیدوار بود بتواند به طور صلح آمیز وسایل مختلف را متحد کند مناسب بود. اریکسون می دانست که اگر فقط یک شرکت این استاندارد را حمایت کند هرگز موفق نخواهد شد . بهمین منظور در سال 1998 چهار شرکت نوکیا ، ای بی ام ، توشیبا و اینتل هم به شرکت اریکسون پیوستند و گروه ویژه علاقه مند به بلوتوث شکل گرفت .
حاصل این کار فناوری اصلاح شده بلوتوث بود که کاربرد دستگاه های محاسبه سیار را در ارتباط با سایر وسایل ارتباطی و تجهیزات جانبی تجاری ، بهبود بخشید ، در اوایل دسامبر سال 1999 شرکتهای تری کام ، مایکروسافت و موتورلا به این فناوری دست یافتند و تشکیل گروه bluetooth sig را دادند . این شرکت ها راهبران ارتباطات از راه دور ، محاسبه و صنایع شبکه می باشند. در سال 2000 ، 1371 شرکت به این گروه پیوستند .
قبل از اینکه یک کارخانه بتواند محصولی که از تکنولوژی بی سیم بلوتوث استفاده می کند وارد بازار کند باید جواز آن را از دو جهت دریافت کند . ابتدا محصول مورد نظر استاندارهایی لازم دارد که بتواند به دستگا ههای دیگر که دارای تکنولوژی بی سیم بلوتوث هستند ارتباط برقرار کند . دیگر اینکه باید مجورهای لازم برای این سیستم چه در کشور سازنده و چه در کشوری که محصول به فروش می رود مجوزهای قانونی آنها را دریافت کند .